รักสดใสกับนายคุณชายสุดเท่

รักสดใสกับนายคุณชายสุดเท่

 

บทนำ

ว้า......~ เซ็งจริงๆเปิดเทอมแล้วหรอเนี่ย...

        แม่คะหนูไปเรียนก่อนนะคะ!

        จ้ะลูก...

        ฉันเรียนอยู่ที่ Miss u school โรงเรียนในเครือ TG. ฉันอยู่ม.6 แล้วนะจะบอกให้ ^0^ แต่ก็เหอะนะอยู่ตั้งม.6แต่ดันต้องมาเรียนกับพวกเด็กม.5 ทั้งเทอมอย่างนี้ น่าเบื่อจริงๆเลยเนอะ(แต่ไม่ใช่ฉันคนเดียว ทั้งห้องเลย)

        ตอนนี้ฉันอยู่ที่หน้าบ้าน ยัยทูบี(ชื่อแปลกเนอะ) เพราะว่าฉันต้องมารับแม่นี้ไปด้วยอ่ะดิ

      ครึน~ เสียงเปิดประตูที่สนิมกินไปหมดแล้ว แต่ก็ดันทุรัง ใช้มัน

      ไง^^ เสียงของเพื่อนรักที่สุดของฉันเอง

        --*

        ยัยเพื่อนบ้านี่!! เล่นอะไรก็ไม่รู้

      นี่ไปได้ยังฮะแม่คุณ ฉันพูดประชด

        อืม

 แล้วพวกเราก็ออกเดินทางกัน ประมาณสักห้านาที พวกเราก็ถึงโรงเรียน

        อ่า... 7 โมงพอดีเลย...

        ปีใหม่...

        อะไรยะ

        หิวข้าวอ่ะแก...

        ก็ไปกินดิ

        พาไปหน่อยดิ กลัวอ่ะ ยัยทูบีทำท่าออดอ้อน เฮอะ!!! นึกว่าฉันจะใจอ่อนขนาดนั้นหรอ แต่...

        โอ้กกกกกกก! พี่มอนท์!!!!! พี่มอนท์ จริงๆด้วย มาได้ไงเนี่ย! อย่างนี้ต้องทักซักหน่อยแล้ว

        สวัสดีค่ะพี่มอนท์^^ฉันแหงนมองร่างผู้ชายสูง190ซม.น่าตาดี

ผิวขาวอมชมพู ที่จริงแล้วฉันแอบปลื้มพี่เขาด้วยแล่ะ แต่ก็แห้ว เพราะมีข่าวว่าพี่แก จะหมั้นกันกับสาวแดนโสมที่พึ่งคบกันได้ 5 ปี

        สวัสดีครับน้อง ปีใหม่^^

        พี่มอนท์มาทำอะไรคะ

        พี่มาหาน้องชายครับ

        น้องชาย...พี่มอนท์มีน้องชายด้วยหรอคะ

        ครับมันพึ่งย้ายมา...

        ว้าว~ น้องชายต้องหน้าตาดีแน่นอนเลย...ขนาดพี่ยังหน้าตาดีขนาดนี้ อย่างนี้ต้องจีบ^^

        แล้วนี่พี่มอนท์จะไปหาน้องอยู่ไหนคะเนี่ย

        หอพักชายครับ

        หมดสิทธิเลยตู(-_-)

      แล้วพบกันใหม่นะครับน้องปีใหม่^^

        ค่ะ^^

      ฉันโบกมือ อำลาความหล่อที่เดินตามหลังพี่มอนท์ไป เสียดายจังเลยอ่ะ อยากตามไปหอพักชายด้วยแต่หมดสิทธิ T^T

 

 

 

Chapter 1

        ที่นี่ห้องเรียนฉัน...ซึ่งเต็มไปด้วยพวกม.6 และก็...

        ไอ้เด็กบ้า!!!!!! ฉันแผดเสียงใส่ไอ้เด็กบ้าที่น่าตาดี เพรามันสาดน้ำใส่ฉัน แต่หล่อกระชากลำไส้ใหญ่อยากนี้...ยอม...

        อะไรครับเจ้...

        ทำอะไรของนายฮะ!!!

        ก็เล่นสงกรานต์ไงคร้าบบบบ

        มันยังไม่ถึงนะยะ!!!

        เผื่อไว้ไงครับ...ไปดีกว่าขี้เกียจเถียงกับคนแก่:P

      แก...ฉันลากเสียงอย่างโกรธแค้น แต่เอาเถอะใช้ความหล่อทดแทนก็ได้ แต่เรื่องเลวร้ายยังไม่หมดนะ

        ตุ้บ!!!!

        ร่างของฉันกระเด็นไปอยู่ที่ใดที่หนึ่งในห้องอย่างสโลโมชั่น

        ไง...สาวเหลือน้อย

        0o0

        เงียบอีกนะ

        อีตาบ้า!!!! ฉันกระโดดออกจากอ้อมแขนอีตาเด็กบ้า ที่น่าตาดีกว่าที่ฉันเคยเห็นมา คล้ายๆกับใครบางคน แต่ช่างเหอะ

        อะไรครับมาว่าผมบ้าได้ไง

        ก็นาย...

        ด่าไม่ออกล่ะสิครับ...

      ใครว่าล่ะ...

        ถ้างั้นก็ว่ามาสิครับ

        ว่าอะไรยะ

        ก็...

        จุ๊บ!

      โอ้กกกก!!!! อีตานั้นจูบฉัน!!!!! ตายแล้ว...ฉันยังสาวยังสวยแต่อีตานี่...>o<

      ก็...เธอจูบผมแล้วไง-o- อีตานี่พูดจาแปลกนะ

        ฮะ!!! ใครจูบใครเอาใหม่ซิ ก็...เธอจูบผมแล้วไง

      อะไรนะ!! ฉันจูบนาย!!

        ครับ

        นายต่างหากที่จูบฉันก่อนน่ะ-3-
        จะบ้าหรอครับ...เธอน่ะแล่ะที่จูบผมก่อนจริงมั้ยพวกเรา!!! อีตานั่นตะโกนถามคนในห้อง

        จริง!!!!!!

        อ้าว...ทำไมเป็นงี้อ่ะ

        เห็นแล้วใช่มั้ยครับ...เธอจูบผม...

        เป็นไปไม่ได้!!! ยัยทูบี! แกอยู่ไหน...>o<

        ฉันอยู่นี่ ฉันกำลังจะวิ่งไปหา ยัยทูบีแต่ว่า...

        หมับ!

      อีตานั่นกอดฉันไว้ อย่ามาโดนตัวฉันนะ ถึงจะหล่อกระชากใจก็เถอะ

        เธอไปไหนไม่ได้/span>

        ทำไม

        ก็เธอต้องอยู่กับผม แล้วอีกอย่างคนๆนั้นก็คือคนใช้นะ

        คนใช้!!!

        ใช่...คนใช้

        โอ้...ไม่นะเพื่อนฉัน...

Chapter 2

        วันนี้มันวันซวยชัดๆ ทั้งฉัน ทั้งยัยทูบี แต่ว่าทำไมยัยนั่นดี้ด้า จังอ่ะ

        นี่! แกเป็นไรฟะ

        คนเขากำลังมีความรักย่ะ

        ฮะ!!!!!!! มีความรัก ฉันไม่อยากจะเชื่อ สาวเด็กเรียน(ประชด) อย่างยัยทูบีจะมีคนมาชอบ ขนาดฉันยังไม่มีประวัติการคบใครเลย

        ถูก!!!^^

        แล้วแก... ฉันยังพูดไม่จบยัยนั่นก็เอามือถือ...เอ๊ะ! มือถือนี่มันไม่ใช่ระบบฮัดนี่นา

        ได้เวลาแล้ว^^

        เวลาอะไร

        ก็กินข้าวกับท่านเดย์ไง

        ท่านเดย์...ใครอ่ะ

        ก็ท่านเดย์...เอาเถอะไปแล้วจะรู้เอง

        แล้วยัยทูบีก็ลากฉันมาที่ห้องลับ เอ้ย! ไม่ใช่แต่มันก็คล้ายๆนะมีรหัสให้กรอก มีเวรยาม แต่ทำไมมัน...ที่มันหอพักชายนี่นา

        ท่านเดย์คะ...ท่านหญิงปีใหม่แล้วค่ะยัยนี่พูดแปลกๆ แล้วประตูก็เปิดออก

        ยินดีต้อนรับนะคะท่านหญิง^^

        ค่ะฉันตอบรับตามพิธี แต่นี้อะไรกัน

        Oh no!!! นี่มันงานเลี้ยงรึไง...มีแต่อาหารน่ากินน่ากิน

        เธอ!!เสียงเรียกของใครสักคนทำให้ฉันสะดุ้ง ฉันมองไปที่คนๆหนึ่งที่เดินมาทาง ปรากฏว่ามันคือ

        นาย!!

        มาแล้วหรอ...

        นี่มันอะไร!!!

        ก็แค่เลี้ยงต้อนรับเอง

        ต้อนรับอะไร

        เอาน่ะ

        อีตานั่นลากฉันมานั่งข้างๆเขา ส่วนฉันก็กินๆๆ กินโดยไม่ดูว่ามันคืออะไร แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันเหลือบไปเห็นคือ

        พี่มอนท์!!!

        ตายล่ะฉันตะโกนเสียงดังทำให้ทุกคนหันมามองฉันกันหมดเลย

        มีอะไรหรอเธอ อีตานั่นถามฉันอย่างงงๆ

        เปล่า...ฉันตอบไปแค่นั้นแล้วก็กลับมาตั้งใจกินต่อ แต่ก็เถอะทำไมพี่มอนท์ถึงมาอยู่ที่นี่นะ

        หลังจากงานเลี้ยงเลิกฉันก็ถูกอีตาเดย์กักขังให้อยู่ที่นั่นก่อน

        นี่นายจะกักขังฉันทำบ้าอะไรฮะ!!

        ก็แค่สะใจก็แค่นั้น

        อ้าว...แค่นี้อ่ะนะ โธ่...เวรกรรม แล้วต่อมาอีตาเดย์ก็เดินออกไป ต่อมาไม่นาน ก็มีพวกผู้ชายสองคนน่าตาดีเดินมาหาฉัน

        พวกนายมาทำไมอ่ะ>o<;

        ท่านเดย์ให้พวกเราไปส่งท่านหญิงที่ห้องพักครับนายคนแรกที่น่าตาก็หล่อดีอยู่นะแต่เสียดายที่มีรอยสักที่ต้นคอ

        ฉันอยู่บ้านไม่ใช้เช่าห้องอยู่>o<

        ครับ...พวกเราจะนำทางไป แต่จากนี่ท่านหยฺงจะต้องพักที่หอหญิงที่โรงเรียนครับนายคนที่สองก็น่าตาดีไม่แพ้นายคนแรกแต่เอ๊ะ! พวกนี่สักลายไว้ที่ต้นคอทั้งสองคนนี่นา

        ไม่ฉันไม่อยู่>0<!!!!!

      ท่านหญิงต้องอยู่นะครับ!!! มันกล้าขึ้นเสียงกับฉันอ่ะ

        ยังไงก็ไม่อยู่!!!

        กรี๊ดดดดดดดดดดด~

      อีตาคนที่สองมันอุ้มช้านนนนน...~ มันจะอุ้มไปฆ้ารุป่าวเนี่ย!!! ไม่น่าเรื่องมากเลยเราTOT